Üzüldün mü, sevindin mi
bilemedim...
Sadece bil istedim.
Ve yüzüm yine de ekşimedi.
gerçekten!
farketmemiştin bile...
Yanlış anlama sakın
suçlamıyorum seni.
Ben buna o kadar alıştım ki...
Bu işin içini bilirim içini!
Ben bile anlamıyorum!
Öyle yani...
Belki kırılmamışımdır?
Sonuçta ben,
uzun süre önce gömdüğümü iddia etmiştim
bu duyguyu.
Ulaşılamaz yerlere saklamış,
üstüne kat kat mutluluk atmıştım,
Biraz gerçek, biraz sahte...
Ama bunun tuzu biraz fazla olmuş sanki?
Böyle.
aniden geldi.
göz açıp kapayıncaya kadar da yok oldu,
gömdüğümü sandığım şeyler.
olur da günün birinde okursan,
bu denli derine inebilenin sen olduğunu
bil istedim.
öncelikle tebrik
ama aslen teşekkür ederim,
Bana sevgiyi hatırlattığın için.
Bana sevgiyi hatırlattığın için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder